Εικοσι παιδια, ενας Αγιος, εγω κι η Βαρβαρα.

Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης
Βιολι Αλεξανδρα Νουσια
Φωνη Μιχαλης,Παντελης Καλογερακης
Απαγγελια Μανος Πετρακης

1. Δυο χερια - Οδυσσέας Ελύτης
2. Η τρελη της πολης - Νικος Μοσχοβακος
3. Μαρια-Νεφελη - Οδυσσέας Ελύτης
4. Προσωπικο - Μιχαλης Γκανας
5. Ξοανο - Αρης Δικταιος
6. Χωρις να μαθω το γιατι - Αναγνωστακης
7. Κριμας το κοριτσι λενε - Οδυσσέας Ελύτης
--------

α) δύο χέρια ωραία γυναίκας που να 'χουν εξοικειωθεί με τα αγριοπερίστερα

β) ένα σύρμα που οι αναμνήσεις του όλες να 'ναι από ρεύμα ηλεκτρικό και ανύποπτα πουλιά

γ) μια κραυγή που να μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αιώνια επικαιρότητα

δ) το παράλογο φαινόμενο της ανοιχτής θαλάσσης

------

Η τρελη της πολης
Η τρελη εξακολουθει να ουρλιαζει να κραυγαζει η τρελη
Αποτολμωντας μια ακομη προσπαθεια να συγκρατησει τις λεξεις που χανονται
Παραδιπλα ο τουριστας
φωτογραφιζει ενα αγαλμα
απεναντι μια γρια
κοιμαται στο παγκακι
Κι η τρελη εξακολουθει να ουρλιαζει να κραυγαζει η τρελη.
Η τρελη της πολης

------

Πράγματα κι
άνθρωποι έτρεχαν, έτρεχαν - Έλεγα "μπα θα συνηθίσω" . Κι όλα γύρω μου έτρεχαν.-
Ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή. Αλλά
φαίνεται, το παράκανα. Επειδή - δεν ξέρω - κάτι παράξενο έγινε στο τέλος.

Πρώτα
έβλεπα τον νεκρό κι ύστερα γινόταν ο φόνος.
Πρώτα ερχόταν το αίμα κι ύστερα ο
χτύπος κι η κραυγή.
Και τώρα όταν ακούω να βρέχει δεν ξέρω τι με περιμένει...

Μ.Ν.: Περπατώ μες στ΄αγκάθια μες στα σκοτεινά
σ΄αυτά που΄ναι να γίνουν και στ΄αλλοτινά
κι έχω για μόνο μου όπλο μόνη άμυνα
τα νύχια μου τα μωβ σαν τα κυκλάμινα.

------

Επειδή είναι δύσκολο ν' αγαπάς
και δυσκολότερο ν' αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο για καιρό,
κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να 'ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δε μπορώ
να γίνω κάτι απ' όλα αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά --έτσι κι αλλιώς--
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.

-----

Είμαι ενας θεός πρωτόγονος ή ενας έφηβος βαρβάρου γιός.
Βλέπω την ομορφιά μου και κλονίζομαι απο φρίκη
Συστρέφω τα μέλη μου με μανία.
Ιδανικό ξόανο και σου δίνω την παλάμη μου.

Να γράψεις πάνω ενα τραγούδι,
να εκστασιαστώ να ξεφύγω απο την αγάπη των ανθρώπων που με σκοτώνει μέσα τους
κι απο τον θάνατο μου δεν μ'ελευθερώνει.

-----

(Κι εγώ που 'χω μια ψυχή παιδική και δειλή
που δε θέλει τίποτα άλλο να ξέρει απ' την αγάπη
Κι εγώ πολεμώ τόσα χρόνια χωρίς, Θε μου, να μάθω γιατί

---

"Κρίμας το κορίτσι" λένε
το κεφάλι τους κουνάν
Τάχατες για μένα κλαίνε
δε μ'απαρατάν!

Μες στα σύννεφα βολτάρω
σαν την όμορφη αστραπή
κι ό,τι δώσω κι ό,τι πάρω
γίνεται βροχή.

Βρε παιδιά προσέξετέ με
κόβω κι απ'τις δυο μεριές
το πρωί που δε μιλιέμαι
βρίζω Παναγιές

και το βράδυ όπου κυλιέμαι
στα γρασίδια καθενού
λες και κονταροχτυπιέμαι
ντρούγκου-ντρούγκου-ντρου

Τη χαρά δε τη γνωρίζω
και τη λύπη την πατώ
σαν τον άγγελο γυρίζω
πάνω από τον γκρεμό

Δύο χέρια ωραία γυναίκας που να 'χουν εξοικειωθεί με τα αγριοπερίστερα - Ταδε

Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης

Ποιηση Οδυσσέας Ελύτης

α) δύο χέρια ωραία γυναίκας που να 'χουν εξοικειωθεί με τα αγριοπερίστερα

β) ένα σύρμα που οι αναμνήσεις του όλες να 'ναι από ρεύμα ηλεκτρικό και ανύποπτα πουλιά

γ) μια κραυγή που να μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αιώνια επικαιρότητα

δ) το παράλογο φαινόμενο της ανοιχτής θαλάσσης

Θα 'χετε βέβαια καταλάβει τι εννοώ.


Είμαστε το αρνητικό του ονείρου
γι' αυτό φαινόμαστε μαύροι και άσπροι
και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα

Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε..

Ανθρωπος - Ταδε

Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης

Στιχοι Λεωνιδας Μαριδακης

Είναι ένας άνθρωπος

δοσμένος στο βουνό

τ’ αγριοπούλια και οι λαγοί 

τον έχουν για αδελφό

Σπέρνει λόγια έρωτες

π’ αντέχουν στο χαλάζι

και που που ζεσταίνουν τις καρδιές 

τις νύχτες με τ’ αγιάζι

Μέσα στις ιστορίες του 

αστράφτουν και βροντάνε

άνθρωποι που τιμήσανε 

το χώμα που πατάνε 

Τρέχει μέσα στις φλέβες του 

της λευτεριάς το αίμα

και αόρατος είν’ στων αστών 

τ’ αλλήθωρο το βλέμμα

Είναι ένας άνθρωπος

παιδί και παλληκάρι

έχει όνειρο από όνειρο

ανάσα από θυμάρι

Τα βράδια όποιοι φίλοι του

έρχονται από την πόλη

μέσα στις ιστορίες του

θα ξημερώσουν όλοι.

Δεν -ταδε

Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης

Ποιηση Μιχαλης Γκανας

Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-
τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους

δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν

αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ' Αγγέλου τους νερό

δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν' απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότερα περί...
που έτσι γράφεται το μέλλον μας.

T'adelfia - Tade

Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης

Ποιηση Παύλος Βλαστός

Τ'αδελφια μου ησαν τρια παλληκαρια,

που 'μπαιναν στους πολεμους σαν λιονταρια.

Σαρακηνοι και Μωροι οι Κρουσαροι

ετοτε τα χωρια μας ειχαν παρει.

Την Κρητη την πανωρια τοτε πηρα

και πλιο δεν ξαναειδε καλη μοιρα

Ο κυρης μου πασχιζει να με χωση

κι απο Σαρακηνους να με γλυτωση.

Ετουτοι οι γ 'Ατσιγκανοι μη με κλεψουν

και σκλαβα σαν με καμουν με τουρκεψουν.

Ο κυρης με τα αδελφια μου ομαδι

μ'εφεραν εις το σπηλι αυτο του Αδη

Σαραντα ημερω φαγια μου φερα

να τρωγω και να πινω ολη μερα

Μου τασσουν σε σαραντα θα με βγαλουν

ως τοτε τους Κρουσαρους θα αποβγαλουν.

Με χαρακα μεγαλο κυλισμενο

τον πορο του σπηλιου 'χανε φραμενο.

Παρασταση των Ταδε

 Παρασκευη 19/7 στην Κρητη στο Κηποθεατρο 'Μανος Χατζιδακις'
 Στις 22.00

-Μιχαλης και Παντελης Καλογερακης
-Μανος Πετρακης
Eλατε!

Θα ειναι εκει η Μαρια-Νεφελη και η τρελη της πολης και ενας θεος πρωτογονος και αλλοι πολλοι..

"Κρίμας το κορίτσι" λένε - Ταδε

"Κρίμας το κορίτσι" λένε
το κεφάλι τους κουνάν
Τάχατες για μένα κλαίνε
δε μ'απαρατάν!

Μες στα σύννεφα βολτάρω
σαν την όμορφη αστραπή
κι ό,τι δώσω κι ό,τι πάρω
γίνεται βροχή.

Βρε παιδιά προσέξετέ με
κόβω κι απ'τις δυο μεριές
το πρωί που δε μιλιέμαι
βρίζω Παναγιές

και το βράδυ όπου κυλιέμαι
στα γρασίδια καθενού
λες και κονταροχτυπιέμαι
ντρούγκου-ντρούγκου-ντρου

Τη χαρά δε τη γνωρίζω
και τη λύπη την πατώ
σαν τον άγγελο γυρίζω
πάνω από τον γκρεμό

Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης
Μελλοντικα Παντελης Καλογερακης
Ποιηση Οδυσσέας Ελύτης

'Εσπερος -ΤΑΔΕ ΤΡΙΟ

Ποιηση Νικος Μοσχοβακος,Παντελης Καλογερακης,Σαπφω και Αρης Δικταιος
Βιολί Αλεξανδρα Νουσια
Κιθαρα Μιχαλης Καλογερακης
Φωνη Παντελης Καλογερακης
Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης

PAGE 31 – ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το page_31 είναι το νέο πρωτοποριακό, καινοτόμο, ανατρεπτικό φεστιβάλ της Αθήνας. Μια γιορτή ιδεών που προωθεί το διάλογο, τη δημιουργία, καθώς και την παρέμβαση, μέσω της συλλογικής πράξης στην Τέχνη. Καλλιτέχνες διαλέγουν όποιο έργο θέλουν, αλλά μόνο τη σελίδα 31. Eμπνέονται, βασίζονται σε αυτήν και έχουν 15 λεπτά χρόνο για να παρουσιάσουν μια δική τους ιδέα για το θέατρο.

Το page_31 αφαιρώντας το κομμάτι της παραγωγής και της οικονομικής συναλλαγής δίνει τη δυνατότητα σε καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τις ιδέες τους, απεγκλωβισμένοι από την αναγκαιότητα και τις επιταγές μιας άκρως προβληματικής αγοράς. Δημιουργεί τις συνθήκες για ένα πραγματικό διάλογο, ανάμεσα σε διαφορετικές γενιές καλλιτεχνών, που θα συνομιλούν ισότιμα, με κύριο σκοπό την ανταλλαγή, την συνεργασία, την σύμπραξη, την έρευνα πάνω σε καινούριες αισθητικές φόρμες, σε εναλλακτικούς τρόπους παραγωγής και επικοινωνίας με το κοινό.

Το φεστιβάλ ενδιαφέρεται για project που μπορούν να συμβούν μονάχα στον παρόντα χρόνο, που λαμβάνουν υπ ’όψιν τους τον άνθρωπο και την κοινωνία στην οποία απευθύνονται, ζητά από τους καλλιτέχνες να αρθρώσουν δημόσιο παρεμβατικό λόγο και να μεταμορφώσουν μέσω της τέχνης, την ιστορική πραγματικότητα του σήμερα, σε μέλλον με όραμα και προοπτική. Το page_31 είναι ένα ενιαίο συλλογικό έργο που παρουσιάζεται στο κοινό δυο φορές το χρόνο, άνοιξη και φθινόπωρο, σε ένα μονοήμερο φεστιβάλ. Tο Camp, ένας τόπος συνάντησης της σύγχρονης τέχνης, δημιουργεί μια ανοιχτή πλατφόρμα που θα λειτουργεί χωρίς προεπιλογή και αισθητικούς αποκλεισμούς, θέλοντας να σχεδιάσει ένα χάρτη των παραστασιακών τεχνών, μια πραγματική καταγραφή των τάσεων και των ιδεών.

Το page_31 είναι μια μεγάλη γιορτή για το θέατρο και τον πολιτισμό. 250 καλλιτέχνες και 44 ομάδες παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε ένα μονοήμερο φεστιβάλ. Καλούμε το κοινό να γίνει μέρος της γιορτής, και ταυτόχρονα συμμέτοχος στην ζωντανή εξέλιξη των ιδεών.

Festival Concept / Curator
Γιώργος Ζαμπουλάκης
Σκηνοθέτης

Ακούει,κλαίει και εξαφανίζεται.

Ποιηση Andre Spire
Μουσικη,λαουτο,φωνη Μιχαλης Καλογερακης
Μεταφραση Γιωργος Κ. Καραβασιλης

το αρχικο ποιημα ειναι του Παντελη Καλογερακη

φωτογραφιες απο το Παρισι του Παντελη Καλογερακη

Όσο σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
μεταμορφώνομαι σε αναλογικό ρολόι,
που χει για λεπτοδείκτη,
ένα κοφτερό μαχαίρι.
Έτσι κάθε δευτερόλεπτο απουσίας σου στο στήθος μου αποτυπώνεται.

 Ποιηση Παντελης Καλογερακης

Ένα φως μεσα στη νύχτα
Μια φωνη, απο το ανοιχτο παραθυρο.
Τραγούδησε τραγούδησε μικρό μου
κάποιος περνά το μονοπάτι!

Καποιος που ποτε δεν σε έχει δει
Καποιος που ποτε του δεν θα δει τα χείλη και τα ρούχα σου.

Που κάθεται για μια στιγμή,
Ακούει,κλαίει και εξαφανίζεται.

Και κουβαλά στην άκρη της γης,
Για μέρες πάμπολλες για πάντα,
Το βράδυ εκείνο το παράθυρο, τον ουρανό
Το φως και τη φωνή σου

Ποιηση Andre Spire

Αλικάντη

Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης
Πιανο Ελενα Ταμιωλακη
Αλικάντη*.
Ένα πορτοκάλι στο τραπέζι
Το φόρεμα σου στο χαλί
Κι συ μες στο κρεβάτι μου
Γλυκεία στιγμή της στιγμής
Δροσιά της νύχτας
Ζέστη της ζωής μου

*Λιμάνι στα Ν.Α. της Ισπανίας

ALICANTE

Une orange sur la table
Ta robe sur le tapis
Et toi dans mon lit
Doux présent du présent
Fraîcheur de la nuit
Chaleur de ma vie
Αντίστοιχα στο blog του κ.Nοττα μπορείτε να ακούσετε την Αλικάντη
σε μουσική και φωνή Μιχάλη Καλογεράκη : Βασίλης Νόττας. Αλικάντη

Μόνον ὅπλα καί σίδερο καί φωτιά. -ταδε

Ποιηση Οδυσσεας Ελυτης
Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης

Ἦρθαν
ντυμένοι «φίλοι»
ἀμέτρητες φορές οἱ ἐχθροί μου
τό παμπάλαιο χῶμα πατώντας.
Καί τό χώμα δέν ἔδεσε ποτέ μέ τή φτέρνα τους.

Ἔφεραν
τόν Σοφό, τόν Οἰκιστή καί τόν Γεωμέτρη,
Βίβλους γραμμάτων καί ἀριθμών,
τήν πάσα Ὑποταγή καί Δύναμη,
τό παμπάλαιο φῶς ἐξουσιάζοντας.
Καί τό φῶς δέν ἔδεσε ποτέ μέ τή σκέπη τους.
Οὔτε μέλισσα κάν δέ γελάστηκε τό χρυσό ν' αρχινίσει παιχνίδι.
Οὔτε ζέφυρος κάν, τίς λευκές νά φουσκώσει ποδιές.

Ἔστεισαν καί θεμέλιωσαν
στίς κορφές, στίς κοιλάδες, στά πόρτα
πύργους κραταιούς κι ἐπαύλεις
ξύλα κι ἄλλα πλεούμενα,
τούς Νόμους, τούς θεσπίζοντας τά καλά καί συμφέροντα,
στό παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Καί τό μέτρο δέν ἔδεσε ποτέ μέ τή σκέψη τους.
Οὔτε κάν ἕνα χνάρι θεοῦ στήν ψυχή τους σημάδι δέν άφησε
Οὔτε κάν ἕνα βλέμμα ξωθιάς τή μιλιά τους δέν εἶπε νά πάρει.
Ἔφτασαν
ντυμένοι «φίλοι»
ἀμέτρητες φορές οἱ ἐχθροί μου,
τά παμπάλαια δῶρα προσφέροντας.
Καί τά δῶρα τους ἄλλα δέν ἤτανε
παρά μόνο σίδερο καί φωτιά.
Στ' ἀνοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνον ὅπλα καί σίδερο καί φωτιά. Μόνον ὅπλα καί σίδερο καί φωτιά.
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Η μουσικη γραφτηκε την ιδια στιγμη που ηχογραφηθhκε..
Πρόκειται για αυτοσχεδιασμο,recitativo.

Ριζιτικο -ταδε

Τα γέλια - ταδε Gregory Corso

Μουσική Μιχαλης Καλογερακης
Ποιηση Gregory Corso 
Φωνη Μιχαλης και Παντελης Καλογερακης

Ηρθα στον κόσμο
και γέλασα με οτι ειδα.
Πραγματι το σήμερα ειναι για γελια.
Μα τετοια γελια να τα φοβασαι.

Σιγουρα θα νοιωθεις θλιψη,
θα ΄ταν καλύτερο να μην γελάς.
Γέλα με το αύριο
μα κράτα σοβαρό το σήμερα.

Κι αν κλάψω
αφήνοντας τον κόσμο αυτό,
τότε σίγουρα είμαι για γέλια.

Κι αν κλάψω
αφήνοντας τον κόσμο αυτό
τότε σίγουρα δεν πιστεύω τίποτα.

Ηρθα στον κόσμο
και γέλασα με οτι ειδα.
Πραγματι το σήμερα ειναι για γελια.
Μα τετοια γελια να τα φοβασαι.

                     Gregory Corso

Μέρα τη μέρα ζω -ταδε

Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει;

Το 'να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ' άλλο μου τα ισιώνει.

Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη και να 'μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα «εθνικά ιδεώδη».

Τι με κοιτάς εσύ γραφιά δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης
η τέχνη του να βγάζεις χρήματα είναι κι αυτή μία πολεμική ιδιότης

Δεν πα' να ξενυχτάς- να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους

Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο

και μόνο εγώ που σ' αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν κρατούμενο.

Μια μάνα γύρευα να βρω

Συναυλια των Ταδε

24 Αυγουστου Στο Κηποθέατρο Μ.Χατζιδάκις
(είσοδος απο οδό Πλαστήρα)Ωρα 21.30

Μια μάνα γύρευα να βρω
μ' εννιά μαχαίρια στο πλευρό
και με τη μια της κόρη.

Τη βρίσκω στα βασιλικά
σε πέντε όνειρα κακά
και μες στα καρυοφύλλια.

Να 'πιανε μια νεροποντή
να ξύπναγε τον Κωνσταντή
να πάει βρεγμένος σπίτι.

Να του φορέσει τα στεγνά
να τον μαλώνει σιγανά . . .

Πατμος Ταδε

Προσωπικο ταδε

Ξοανο ταδε

Ποιηση Αρης Δικταιος
Μουσικη Μιχαλης Καλογερακης